Gminna Biblioteka Publiczna w Sochocinie - katalog zbiorów

Potrzeba odwagi, by wykorzystać szansę na sukcesIris Cooper ma ogromny talent i anielski głos. Od dwunastego roku życia występuje w barach w Teksasie, oszałamiając publiczność. Wyjątkowe umiejętności to dla dziewczyny jednocześnie dar, jak i brzemię - dorastała bez matki, a ojciec, bardziej niż wychowaniem córki, zainteresowany był trwonieniem zarobionych przez nią pieniędzy na hazard i alkohol.Osiemnastoletnia Iris usamodzielnia się i podejmuje współpracę z profesjonalnym menadżerem, ale to inni muzycy, w tym członkowie jej zespołu, stają się dla niej prawdziwą rodziną. Dzięki nim dziewczyna nabiera odwagi, by zacząć podążać za swoimi marzeniami. W końcu nadchodzi szansa, by usłyszał ją cały świat. "Wysokie tony" to podnosząca na duchu opowieść o narodzinach gwiazdy, drodze na szczyt i odwadze, by stanąć w obronie siebie i swoich marzeń bez względu na wszystko.

Poznaj 30 historii o młodych, którzy swoją pomysłowością zadziwiają dorosłych. Zobacz, jak to się robi! Młodzi, odważni, zaangażowani, wytrwali! Książka Young power!, udowadnia, że nie trzeba czekać, żeby zmienić świat. Justyna Suchecka - dziennikarka, specjalistka od spraw młodzieży. Kibicuje dzieciakom w spełnianiu marzeń, uczy się od nich myślenia wbrew schematom i razem z nimi robi hałas.

Czasami los wiedzie do miłości krętymi ścieżkami.Dominik jest młodszym synem zamożnego właściciela dworu. Ma jednak poczucie, że życie jest wobec niego niesprawiedliwe. Majątek ma przejść w ręce starszego brata, który właśnie przygotowuje się do ślubu. Dominik także chciałby odgrywać w rodzinie ważną rolę, ale to mało prawdopodobne. Dla młodszych synów taka ścieżka nie jest bowiem przewidziana. Julianna również urodziła się w szlacheckiej rodzinie. Los obdarował ją urodą i mądrością. Jest jedynaczką, tym bardziej chętnych do jej ręki nie brakuje. Znajome dziewczęta jej zazdroszczą, ale ona marzy o czymś innym. Pragnie pomagać ludziom, leczyć ich, tak jak robiła to jej babcia. Jednak dziewczyna ze szlacheckiej rodziny nie może zostać zielarką. Musi poślubić kogoś odpowiedniego, a potem żyć w ciasnym gorsecie konwenansów, które zapewnią jej społeczne poważanie. Konwenansów, od których Julianna bardzo chciałaby się uwolnić. Wydaje się, że losy tych dwojga są przesądzone. Mimo to, życie spełni marzenia Julianny i Dominika. Zrobi to jednak po swojemu i poprowadzi ich trudną drogą.Saga dworska to opowieść o życiu w dziewiętnastowiecznym szlacheckim dworku oraz miłości, która pojawiła się w najmniej oczekiwanych okolicznościach. Inne czasy, stroje, obyczaje i wyzwania. Jednak marzenia o prawdziwej miłości wciąż takie same. Krystyna Mirek Pisarka, mama czwórki dzieci, miłośniczka kwiatów i ogrodów. Absolwentka polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez wiele lat pracowała w szkole, ucząc języka polskiego i niemieckiego. Od kilku lat zajmuje się pisaniem książek (wydała ich już kilkadziesiąt). Powieści jej autorstwa są mocno osadzone w realiach życia, nie brakuje w nich zmagań z przeciwnościami losu, ale są też pełne ciepła, energii oraz optymizmu.

"Baśń tę dedykuję wszystkim, którym się wydaje, że są zbyt słabi, aby coś osiągnąć" - napisała Roksana Jędrzejewska-Wróbel na okładce "Żelaznych trzewiczków", baśni o wytrwałości. O małych krokach, którymi powoli dochodzi się do wymarzonego celu. A nawet gdyby nie udało się go osiągnąć - to i tak liczy się przede wszystkim droga. I satysfakcja z codziennego pokonywania własnych ograniczeń.Małgosia, bohaterka tej opowieści, lubiła robić tylko to, co przychodziło jej szybko i bez trudu. Zmieniła się dopiero pod wpływem dramatycznych przeżyć. I nie od razu, lecz powoli. Dzień po dniu, miesiąc po miesiącu... To dzięki swej wytrwałości zdołała wrócić do życia. I poczuła prawdziwą radość - znacznie większą niż wtedy, gdy nie miała jeszcze "żelaznych trzewiczków"... Doceniła też to, co wcześniej, przed wypadkiem, przychodziło jej bez trudu.To książka dla tych, którzy zbyt łatwo się poddają. Którzy nie wierzą w siebie, w to, że mogą coś osiągnąć. Oby kiedyś zdołali zrobić ten pierwszy krok. I następne. I oby mogli roześmiać się jak Małgosia: "Szło mi okropnie. Ale się nie poddałam!", SZCZĘŚLIWA, BO WYTRWAŁA.